167. Sentyment dłużnika

Nagroda;
Wdzięczność
Za równie fałszywe słowa.
Za co wciąż
Uchowałam sentyment?

Jakaś więź;
Nić łączy mnie z przeszłością.
Wtedy to obietnice,
Zapowiedź wspólnych lat;
Starych lat.

Być waszym dłużnikiem;
Wyzwanie,
Najgorsze brzemię.
Słowa nie opiszą
Naszych zmagań;
Przeszłych
Już.

Nie mogąc odrzucić,
Co dotąd najważniejsze,
Co moim sensem
Przestarzałym.
Z obawy
Przed nowym,
Czy z czystej wdzięczności?

W której części siebie
Szukać was?
Choć idę,
Nieodparcie
Oglądam się za siebie.
Czy to uczucie?
Sentyment?
Sumienie?

Pamięć bezsprzecznie,
Nierozerwalnie;
Dług mój osobisty,
Dług
Nie do spłacenia.

Moja to krzywda.