525. Nietykalne

Najcenniejsze
jest to, co nietykalne.
Abstrakcja
zamknięta w formie namacalnej,
śmiertelnej,
lecz niezbędnej.

Jak dotknąć wiersza?
Rzędy liter ułożone w słowa,
czarny tusz na papierze.
Ideą jest, przesłaniem,
nijak nie potrafię
fizycznie doświadczyć.

Jak dotknąć ojczyzny?
Czyn nieuchwytny,
świadczące o przywiązaniu
narodziny kultury.
Spisana, by móc zaistnieć.
Nazwa kumulacją
wszystkiego, co się pod nią kryje.

Jak dotknąć człowieka?
Muskam jego twarz,
śmiertelną rękę,
nie mogąc dotrzeć
do duszy,
uwięzionej w ciele.

Może kiedyś,
po wyjściu z czasoprzestrzeni,
poznam prawdziwe uczucie
dotyku.