Poezja, choć banalna,
przyjacielem wojownika.
Pod osłoną kamienną kryje się człowiek;
nieme wołanie o uwagę.
Skryty za obojętnością,
pogodzony z istotą świata nieidealną.
Zmuszony do wyborów,
tak lub nie przywiązuje do jednej ze stron.
Zimna twarz pragnie pozostać bez odpowiedzi.
Sumienie każe odsunąć się od wydarzeń,
a te gnają za nim, opleciony staje się główną postacią
w grze, wbrew pozorom, niemagicznej.
Biały Wilk o nieczystym sumieniu,
a honor złudną nadzieją beznadziejnych.
Pod dobrą sławą skryta tożsamość tchórza.
Księżniczka nie zasłużyła na tron.
Trzymam miecz, nie próbując bronić się przed najeźdźcą.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz