Krzywda,
prawda,
zemsta, nie z naszej ręki.
Wspomnienie występków,
kara za zdradę.
Czy dotknie nas jarzmo nowego porządku?
Codzienność może wyglądać inaczej, niż dotychczas.
Jeśli zawahają się, może być to ostatni ruch niewidzialnej ręki.
Jeśli alarm nie zagrzmi w ich uszach,
nie zagrzmią krzyki ofiar - ofiar własnych obrońców,
jak rana zadana samemu sobie
lub ucieczka, by niewinnych utopić w zatrutym zbiorniku.
Czy jest jeszcze gdzie się schować?
Czy starczy miejsca pod rodzinnym stołem,
w domowej szafie - dla najbliższych, dla bezdomnych obcych?
Czy upokorzony i tym razem nie uchroni się od doświadczenia?
Czy nie zemsty ręka prowadzi rozgrywki?
Kara za bezmyślność.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz