234. Trochę jak naród

Wojenka,
Wojenka,
Cóż ze mnie za pani?

Trochę jak naród -
Biała niewiasta
Splamiona krzywdą.
Rozchwytywana
Z obu stron świata.

Trochę przyćmiona;
Jakby to nie moja zasługa,
Że to Ziemia,
Ziemia obraca się wokół Słońca.

Trochę jak naród -
Wznoszę się
Niby królowa;
W sercu zaś uBoga.

Trochę niepewnie;
Chlubię się winą,
Jakby to mi przypadło
Pokutować
Za niewierność.

Wojenka,
Wojenka,
Wzlatuję na orlich skrzydłach.
Pode mną
Skrawek ziemi,
Skrawek morza.

Jakby tak unieść,
Schować,
Wywojować?

Wojenka,
Wojenka,
Waleczna królowa,
W sercu zaś uBoga.

Choćby była ostatnia,
Choćby skryła gdzieś na krańcu świata.
Biała niewiasta
Wzleci na orlich skrzydłach.
Nie zapomni świat,
Nie zapomni Wojenki.

Cóż ze mnie za pani?