czwartek, 18 grudnia 2014

231. Śnieżny książę

Śnieżny książę
Zimnym sercem ociepla
Przewrotnie.
Wyciąga zmarznięte ręce.
Gładzi mnie po głowie,
Obiecuje,
Że zima będzie prędka.

Śnieżny książę
W każdym z nas
Mógłby zamieszkać.
Czasem,
Jakby gdzieś obok
Szeptał mi podpowiedzi,
Jak wypowiedzieć
Jedno z magicznych słów.

Jak poprosić.
Jak podziękować.
Jak przeprosić.

Śnieżny książę,
Bohater najpiękniejszych książek.
Czytamy o nim na co dzień,
Zapominając jakby,
Że w każdym z nas
Powinien zamieszkać.

Że żyje
W duchu naszych przyjaźni
Jako każda z najpiękniejszych myśli,
W słowach najszczerszych,
Jakby nowy ich zbiór
Na tą szczególną okazję
I wszelkie inne.

Śnieżny książę,
Oby przyszedł do nas tej nocy.
Oby nie odchodził.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz